کتاب دو رگه

در بخشی از این اثر درباره آن روزها می‌خوانید:

((قزاق های روس از سرِ دروازه قوچان تا خود بست بالا را پارو کشیدند. با پریموس های فشنگی، هرچه یخ و برف بود، روفتند. مثل وقت بارون بروا، خیابان تمیز شده بود، برق و جلا.

ردکو فقط نگاه نمی کرد؛ با اسب می رفت و می آمد. مردم اول باتعجب، بعد با شادی، دیدن قزاق ها در جامه گارد، نه غارت را نگاه کردند. کسی نمی دانست علت این رُفت وروب خیابان، قبل از عید، در ماه محرم، آن هم توسط روس ها برای چیست. بعد هم به فاصله دیگ را بر آن می گذاشتند. هر صد قدم، یک دیگ روی اجاق بود. هرکس گمانی داشت جز اینکه روس ها بخواهند به مردم غذای نذری بدهند!))